Verschillende mythen worden geassocieerd met de symboliek van de rode kleur en de ster en halve maan, maar geen enkele verklaart hun oorsprong. Hoewel de ster en de halve maan vaak als typische moslimsymbolen worden gezien, hebben ze in feite een geschiedenis die al lang voorafging aan de opkomst van de islam. Oude beschavingen in het Midden-Oosten gebruikten een maansikkel als religieus symbool en de oude stad Byzantium was opgedragen aan de maangodin Diana. Een ster, symbool van de Maagd Maria, werd toegevoegd aan het wassende symbool van Diana toen keizer Constantijn I het christendom het officiële geloof van het Romeinse rijk maakte en de stad Constantinopel naar eigen zeggen herdoopte.

De halve maan en ster werden geassocieerd met de islam toen de moslim-Turkse volkeren van Centraal-Azië het Anatolische schiereiland (en uiteindelijk Constantinopel) veroverden en de halve maan en de ster van de laatste aan hun eigen duidelijke rode vlaggen toevoegde. Er waren verschillende Turkse vlaggen door de eeuwen heen van het Ottomaanse Rijk, de meeste met de halve maan en ster en de kleuren rood of groen. In juni 1793 werd de vlag nu gebruikt als de Turkse nationale vlag voor de marine, hoewel de ster acht punten had in plaats van de huidige vijf. De reductie van het aantal sterpunten werd gemaakt rond 1844. Dat vlagontwerp werd opnieuw bevestigd als de Turkse nationale vlag op 5 juni 1936, na de revolutie onder leiding van Atatürk, die in 1923 een republiek had opgericht na de ineenstorting van de Ottomaanse dynastie.